Het project Film van de herinnering van Villa Maecenatis legt op creatieve wijze verbinding tussen twee generaties. Leerlingen uit groep 8 van de multiculturele Haagse Paul Krugerschool in Transvaal interviewden Surinaams-Hindostaanse ouderen in verzorgingshuis WZH Transvaal over hun eerste bioscoopervaring lang geleden. Voor de een liggen de herinneringen in Suriname, voor de ander in Den Haag. Elkaar leren kennen en samen iets bijzonders creëren vormt de basis van het project. De persoonlijke verhalen zijn door de kinderen zelf in samenwerking met de ouderen bewerkt tot zeven korte, ontroerende animatiefilms.
Er is in kleine groepjes gewerkt van circa dertien ouderen en zesentwintig kinderen die zijn begeleid door de Taartrovers, een collectief van bedenkers en makers van interactieve culturele projecten voor en met kinderen. Het creatieve proces startte met het voeren van een eerste gesprek. De leerlingen dachten vooraf goed na over de beste vragen om zo verhalen te kunnen ontfutselen aan de ouderen.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Na het verzamelen van verhalen, brak de fase van het verbeelden aan. Ouderen vertelden zo gedetailleerd mogelijk hoe de plek van hun eerste bioscoopervaring eruit zag, met wie zij daar waren, welke kleding zij droegen, welk vervoersmiddel zij hadden gebruikt en bovenal wat zij destijds meemaakten, dachten en voelden. Ook werd er aanspraak gedaan op de fantasie om het verhaal zo mooi en levendig mogelijk te maken.
Vervolgens overlegden de kinderen en ouderen over het in beeld brengen van alle elementen uit het verhaal. Samen verbeeldden zij alles op het platte vlak, met papier, textiel, tekenmaterialen en glitters. Ieder beeld werd daarna van bovenaf fotografisch vastgelegd. Tijdens de laatste fase leerden de ouderen en de kinderen in compacte studio’s alle onderdelen animeren, met behulp van een tablet met eenvoudig te bedienen software. Zo kwamen alle persoonlijke verhalen op ontroerende wijze tot leven.
Het project leverde intensief contact op tussen twee generaties. Het leidde tot belangstelling over en weer, onderlinge samenwerking, groei van genegenheid, en tot een gedeelde leerervaring op het gebied van hedendaagse animatietechniek. Veel van de deelnemende leerlingen hebben door hun buitenlandse wortels geen grootouders in de buurt. Al deze Oost-Europese, Turkse en Hindostaanse kinderen, en jeugd uit andere windstreken – ook nieuwkomers, net in Nederland – hebben zo toch het plezier kunnen ervaren van het contact met een oudere generatie. Zowel de ouderen als de kinderen gaven aan het einde aan te hopen op vervolgcontact.
Van het project is een documentaire gemaakt waarin niet alleen het creatieve proces is vastgelegd tot het eindresultaat aan toe, maar ook voor de kijkers te volgen is hoe de band groeit tussen kinderen en ouderen.
team
idee & initiatief | Ricardo Burgzorg
inspiratiebron | Memories and Moving Pictures, Wymondham, UK, 2012
begeleiding en animaties | de Taartrovers
workshop interviewtechniek | Sharmila Badloe
documentaire | Anne Fehres
projectcoördinatie | Renée Aagtjes
met dank aan
WZH Transvaal, Paul Krugerschool, Sangita Paltansing, Surender Kisoentewari, Desh Ramnath
0 Comments